Ziemia rodzinna J. Wilczka to Małopolska. Należała do pokolenia, kiedy kraj nasz w niewoli rządzony był przez zaborców obcymi prawami. Urodził się 12 lipca 1877 roku w niewielkiej wsi Hlubotce, powiatu Opawa, w województwie krakowskim, zaborze austriackim, jako syn Leopolda Wilczka, starszego leśniczego, matki Karoliny z Rusków.

Biblioteka w Luzinie rozpoczęła swą działalność w 1936 roku. Placówka ta, powstała z połączenia księgozbiorów Towarzystwa Powstańców i Wojaków oraz Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Skromne księgozbiory TPiW oraz KSM uzupełniali mieszkańcy Luzina. Inicjatorem zbiórki książek był Józef Wilczek – miejscowy leśniczy, prof. Gerard Labuda oraz Feliks Dampz. Do września 1939 r. udało się zgromadził w bibliotece luzińskiej 400 woluminów. Początkowo znajdowała się ona w domu Franciszka Rybakowskiego, który na cele biblioteczne oddał bezpłatnie jedną izbę; potem w budynku Jana Jankowskiego. Pierwszym bibliotekarzem został Feliks Dampz.

Gdy wybuchła wojna, Feliks Dampz z narażeniem życia ukrył księgozbiór biblioteczny przenosząc go z domu Jana Jankowskiego (obecnie p. Bertrand) zajętego przez Niemców, do sali widowiskowej pod sceną; potem wspólnie z Józefem Grabowskim (ówczesnym organistą) umieścili książki pod sklepieniem kościoła katolickiego.

Gdy w 1940 r. aresztowano i wywieziono do Oranienburga księdza Gończa, Feliks Dampz obawiając się, że Niemcy odnajdą ukryty księgozbiór, rozdzielił książki wśród zaufanych mieszkańców Luzina.

Po wojnie F. Dampz, pracujący wówczas jako referent w Urzędzie Gminy, zaczął zbieranie uratowanych książek.

Biblioteka mieściła się wtedy w Urzędzie Gminy, a od 1947 do 1956 roku w pomieszczeniach wynajętych od Feliksa Rybakowskiego (ul Ofiar Stutthofu).

Przez następne lata znajdowała się u Anastazji Jasiewicz i Jadwigi Semak, zaś od 1967 bibliotekę umieszczono w wyremontowanym obiekcie po Urzędzie Gminy (obecnie GOK). Księgozbiór liczył już wtedy ponad 5 tys. woluminów. Uzupełniany był przez Powiatową Bibliotekę Publiczną w Wejherowie, od 1975 r. przez Wojewódzką Bibliotekę Publiczną w Gdańsku, a od 1992 przez Samorząd Gminy.

Ostatniej przeprowadzki biblioteki dokonano w 1977 r. do wyremontowanego kościoła ewangelickiego.

Stan księgozbioru na koniec 2010 r. wynosił 39.244 woluminy.

Kierownikami biblioteki byli: Feliks Dampz 1936-1939, Regina Maszota 1946-1951, w latach 1951-1955 Franciszka Majkowska, siostra Aleksandra Majkowskiego – znanego pisarza i działacza kaszubskiego. Następnie Danuta Pielowska, Janina Sikora, Danuta Gołuchowska, od 1960 do 1990 Helena Kotłowska, a od 1990 Maria Krośnicka.

Znając długoletnią historię biblioteki Rada Gminy w Luzinie postanowiła dla uczczenia II Kongresu Kaszubskiego na mocy uchwały nr XX/140/92 z dnia 22 maja 1992 roku nadać bibliotece imię Leona Roppla.

Wykonawcą projektu tablicy pamiątkowej był artysta plastyk Wawrzyniec Samp, a odlewu dokonała pracownia cyzylersko-odlewnicza L. Ciemniejewskiego i M. Wojcieszaka z Jarocina.

Uroczystość nadania Gminnej Bibliotece Publicznej im. Leona Roppla i odsłonięcia tablicy nastąpiła 12 czerwca 1992 r.